අන්තර් යුද්ධ සමයේ ආඥාදායක පාලන ක්‍රම

අන්තර් යුද්ධ සමයේ ආඥාදායක පාලන ක්‍රම

• පළමුවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු ඉතාලියේ (ෆැසිස්ට්වාදය මුසෝලිනී) හා ජර්මනියේ (නාට්සිවාදය – හිට්ලර්) නැගී ඒම හා එම පාලන තන්ත්‍රවල ප්‍රධාන ලක්ෂණ පිළිබඳ විග්‍රහයක් මෙහිදී අපේක්ෂා කෙර්.
• පළමුවන ලෝක යුද්ධය මෙන්ම එය අවසානයේදී එළැඹි සාම සමථයත්, යුද්ධයෙන් පසු ඉතාලියේ හටගත් අස්ථාවර දේශපාලන තත්ත්වයත්, යුද්ධියෙන් පරාජය වීම නිසා ජර්මනිය තුළ හටගෙන තිබූ අපකීර්තිය පිළිබඳ හැඟීම, පළිගැනීමේ චේතනාව හා අපේක්ෂා භංගත්වය, ආර්ථික අර්බුදත් මේ රටවල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිරිහීමට හා ආඥාදායක පාලන තන්ත්‍ර නැගී ඒමට තුඩු දුන් අන්දම අවධානයට ලක් කළ යුතු වේ.
• ෆැසිස්ට්වාදයේ හා නට්සිවාදයේ පොදු ලක්ෂණ
• අන්තගාමී ජාතිවාදය – තම ජාතිය අන් ජාතීන්ට වඩා උත්තරිතර යයි සලකන ලද අතර, රජයේ ශ්‍රේෂ්ටත්වය අවධාරණය කිරීම.
• අධිපතිවාදී ආණ්ඩුක්‍රමය – රජයේ අභිමතාර්ථය පුද්ගලයාගේ අභිමතාර්ථවලට වඩා වැදගත් ලෙස සැලකීම, පුද්ගල සමාජ ජීවිතය රජය විසින් මුළුමනින්ම පාලනය කරනු ලැබීම, පුද්ගල නිදහස සීමා කිරීම.
• තනි පක්ෂ ක්‍රමය- ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට තැනක් හිමි නොවූ අතර කොමියුනිස්ට්වාදයට අතිශයින් විරුද්ධ වීම. නායකත්ව වන්දනයක් පැවතීම. ආර්ථික ස්වයංපෝෂිතභාවයක් සාක්ෂාත් කර ගැනීමට වෙහෙස වීම. ආණ්ඩුව විසින් ආර්ථික කටයුතු පාලනය කරනු ලැබීම.
• හමුදා බලය හා ප්‍රචණ්ඩත්වය, විරුද්ධවාදීන් හා විවේචකයන් ප්‍රචණ්ඩ ලෙස මර්දනය කිරීම.
• යුද්ධය උත්කර්ෂයට නැගීම හා ආක්‍රමණකාරී විදේශ ප්‍රතිපත්තිය